Ανατολικό Αιγαίο

Ο κοινός μας τόπος

 

Διαίρεση της Ελλάδας σε 13 χλωριδικές περιφέρειες .

Η διαίρεση αυτή υιοθετήθηκε για την δημιουργία της Flora Hellenica.

Δημοσιεύτηκε στο Flora Hellenica Vol.1 των Arne Strid και Kit Tan .

Koeltz Scientific Books ,1977,Germany

Η χλωρίδα των νησιών του Αν .Αιγαίου έχει κοινά χαρακτηριστικά,είναι πλούσια σε αριθμό ειδών και διαθέτει μεγάλη ποικιλία βιοτόπων.

Για το Ελληνικό χώρο αποτελεί σύνορο μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
Κάθε χρόνο αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νησιών από την Μυτιλήνη μέχρι και την Ρόδο προσελκύουν πλήθος ερευνητών.

 Κάθε νησί έχει το δικό του τρόπο ζωής και ανάπτυξης-συνήθειες.

Αυτές οι συνήθειες μας έχουν διαμορφώσει μέσα στον χρόνο σε << παρατηρητές>> των τόπων του ο καθένας και πολλές φορές είναι δύσκολο να συνυπάρξουμε  σε ένα  πλαίσιο συνεργασίας και αλληλοκατανόησης με τους κατοίκους των άλλων νησιών του κοινού Ανατολικού μας χώρου.

Χώρια που κάθε παρατηρητής εύκολα επηρεάζεται και χαλιναγωγείται.

Στο κοντινό μέλλον οι κάτοικοι των νησιών του Αν.Αιγαίου πολλές φορές θα βρεθούν είτε σε στενά τοπικό ή σε σε επίπεδο περιφέρειας   μπροστά σε διλήμματα για το τι αξίζει και τι δεν αξίζει, τι ισχύει και τι δεν ισχύει και, εντέλει,  για το τι θα εξακολουθήσει να υπάρχει και τι όχι.

Τι θα απογίνει  όμως  αν ο κάτοικος των νησιών αυτών κλειστεί στο στενό χώρο που ο καθένας ζει, χωρίς να υποστηρίζει και το ευρύτερο περιβάλλον,τον κοινό τόπο στον οποίο ανήκει?

Όλα τα πράγματα στον κόσμο που ζούμε είναι αλληλένδετα.
Το κοινό φυσικό περιβάλλον των νησιών που έχει να κάνει με την ιδιαίτερη  βιοποικιλότητα και με αλλά στοιχεία που σχετίζονται με την φύση (κλίμα, γεωλογία κλπ) μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο της  συνεργασίας  των νησιών έτσι ώστε στο μέλλον να μπορούν να λειτουργούν σαν μια ενιαία  οντότητα.
Δείτε πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα κάποιες σύγχρονες μελέτες.

Η αδυναμία να αποφύγουμε τη «διαλογική» σχέση ανάμεσα στα μέρη και το σύνολο-σύστημα γίνεται όλο και περισσότερο συνειδητή από τους σύγχρονους ερευνητές των φαινομένων της ζωής. Όλο και με εντονότερη έμφαση οι σύγχρονοι βιολόγοι ερευνητές διατείνονται πως η πολυπλοκότητα και η ετερογένεια των φαινομένων της ζωής εκδηλώνονται με ένα πυκνό δίκτυο αλληλοτεμνόμενων αιτιακών οδών, έτσι ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε πως καμία μεμονωμένη αιτιακή οδός δεν μπορεί να «ελέγξει» ένα φαινόμενο που αφορά στη ζωή. Πολύ, δε, δυσκολότερο φαίνεται πως είναι να αποφύγουμε τη «διαλογική» σχέση ανάμεσα στα μέρη και το σύνολο-σύστημα, όταν μελετούμε φαινόμενα που ανήκουν στο κοινωνικό-πολιτισμικό επίπεδο οργάνωσης της ζωής