Ένα από τα ονόματα που είχαν δοθεί στο νησί της Σάμου κατά την αρχαιότητα ήταν <<Δρυούσα>>. Η ονομασία αυτή προέρχεται από τα εκτεταμένα δάση δρυς -βελανιδιάς που πρέπει να υπήρχαν στο νησί. Εκτεταμένα δάση με βελανιδιές υπήρχαν στην αρχαιότητα σε πολλά μέρη της Ελλάδας και οι πρόγονοί μας το θεωρούσαν ιερό δέντρο. Με την πάροδο του χρόνου όμως η χρήση του δέντρου από τον άνθρωπο λιγόστεψε δραματικά τους πληθυσμούς των αρχαίων δασών.
Το πολύτιμο ξύλο της αποτελεί ένα από τα καλύτερα υλικά για την επιπλοποιία και τον οικοδομικό τομέα. Στα τέλη του 15ου αιώνα την πλούσια ξυλεία της Σάμου την εκμεταλλεύονταν οι Ιωαννίτες ιππότες της Ρόδου.
Ο φλοιός και τα κύπελλα από τα βελανίδια περιέχουν τανίνη ,μια ουσία που χρησιμοποιείται στην βυρσοδεψία. Η ευημερούσα βιομηχανία βυρσοδεψίας στο Καρλόβασι στα τέλη του 19ου αιώνα και στα μισά του 20ου βασίστηκε πάρα πολύ στην ύπαρξη αυτού του δέντρου στο νησί και μάλλον το αποτελείωσε.
Στο νησί σήμερα έχουν απομείνει λίγα μεμονωμένα δέντρα και κάποιες μικρές συστάδες. Στην περιοχή κοντά στις Μαλίστρες(φωτο) στο κέντρο του νησιού, ΒΔ του Πύργου στα 700 μέτρα υψόμετρο, υπάρχει μια αρκετά μεγάλη έκταση με αμιγές δάσος του είδους Quercus pubescens το οποίο αξίζει την προσοχή μας για να μπορέσει να διατηρηθεί.
Η βελανιδιά είναι δέντρο που καίγεται πολύ δύσκολα και αργά. Μήπως θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθούν <<ζώνες βελανιδιάς>>ανάμεσα στα εύφλεκτα πευκοδάση? Το δέντρο είναι μεσογειακό είδος και άριστα προσαρμοσμένο στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της Σάμου.